U bolnici Vita je lečen veliki broj osoba zavisnih od alkohola. Shodno tome, tim bolnice je sproveo istraživanje sa ciljem uočavanja nekih trendova u samoj bolesti alkoholizma kako bi se pratile mogućnosti, želje, stavovi i struktura pacijenata i da bi se programi dalje modernizovali i prilagođavali s ciljem ostvarenja efikasnijeg pristupa i boljih rezultata.
Analizom je prvenstveno utvrđeno da 2/3 pacijenata čine muškarci (31,5%: 68,5%). Takođe, prosečna starost alkoholičara u trenutku javljanja na lečenje je 41 godina, većina ima srednju ili visoku stručnu spremu, potiče iz kompletne porodice, zaposleni su, svaki drugi pacijent je u braku, a pije duže od 15 godina i javlja se na lečenje drugi put. Takođe, među pacijentima dominiraju oni koju su najviše pili žestoka pića.
Kada proširimo priču o opštim karakteristikama alkoholičara koji se javljaju na lečenje, oko 80% njih je u starosnoj dobi između 30-50 godine, s tim što je primetan trend javljanja mlađih pacijenata nego što je to bilo pre 10 godina. Upravo kod tih mlađih pacijenata je i primetno da je pre razvoja alkoholizma postojala politoksikomanija. Takođe je i trend da se češće u odnosu na prethodnu deceniju javljaju i žene, te se razlika između broja muških i ženskih pacijenata smanjuje.
Poređenjem opštih sociodemografskih karakteristika alkoholičara i zavisnika od drugih supstanci dobijeni rezultati govore da su alkoholičari u proseku 10 godina stariji od zavisnika od droga, a oko 15 godina od patoloških kockara. Takođe su i školovaniji od drugih pacijenata.
Ženski alkoholizam
Ovo istraživanje se bavilo i razlikama između alkoholizma kod muškaraca i žena, upravo iz razloga poboljšanja pristupa svakom pacijentu i individualizovanja terapijskih protokola.
Tako su primećene sledeće značajne razlike:
- ženski alkoholizam kraće traje pre ulaska u lečenje;
- više žena pije vino (19,5 % naspram 3,4%);
- u većoj meri su nezaposlene nego muškarci;
- imaju viši stepen obrazovanja;
- duže se zadržavaju u lečenju;
- oko 10% više žena je u stabilnom stanju;
- značajno manji broj žena pravi recidiv.
Zaključci koji se nameću nakon posmatranja i analize konkretnih činjeca jesu da su sve prisutniji pritisci pacijenata i njihovih porodica ka kraćim intervencijama, dok se većina obraća sa željom za samo detoksikacijom, bez daljih tretmana koji vode u pravcu rehabiliacije i socijalne reintegracije. Navedeno znači i da se sve manji broj pacijenatat uključuje u programe dnevne bolnice, psihoedukacije i terapijskih grupa, što povećava šanse za nepovoljne ishode. Kada je reč o uspešnosti lečenja od alkoholizma, primećujemo da se izdvajaju dva faktora koji značajno povećavaju šanse za rešavanje problema: dužina ostanka u programu lečenja, kao i podrška porodice. Na to nam ukazuju podaci da većinu pacijenata koja je u stabilnom stanju nakon lečenja, čine oni pacijenti koji su ostali u programu lečenja godinu dana ili duže, odnosno oni pacijenti koji su imali saradnika u procesu lečenja.